W tym miesiącu miałam pierwszy raz w życiu morsować w Bałtyku, wziąć udział w jogowym campie, zdać egzamin na prawo jazdy, a za miesiąc przebiec półmaraton. W tym tygodniu mój mąż miał pływać jachtem u wybrzeża Chorwacji, a do tego... Każdy z nas miał dużo planów i marzeń, które będą musiały jeszcze trochę poczekać na realizację. Nie chcę rozpisywać się na temat całej sytuacji związanej z wirusem, a przygnębiające wiadomości i dane statystyczne dawkuję sobie dla własnego zdrowia psychicznego.

W ostatnich latach poprzez wiele różnych problemów zdrowotnych chłopców nauczyłam się, żeby w każdej sytuacji doszukiwać się pozytywów. Nie jest to łatwe, a do tego niezrozumiałe dla bardzo wielu osób. Bo jak niby można nie płakać na szpitalnym korytarzu, tylko myśleć o wspólnej wycieczce, gdy to wszystko zakończy się? Można, trzeba po prostu przesunąć horyzont, jak napisała kiedyś Martyna Wojciechowska. I ja ten horyzont zawsze staram się przesunąć i dostrzegać nawet te drobnostki, które sprawiają, że mam ochotę uśmiechnąć się, nawet gdy jest ciężko. Tak, jak teraz, gdy wszystkie plany misternie układane od dawna legły w gruzach, a przyszłość jest niepewna. Jeszcze bardziej niż kiedyś staramy się być tu i teraz. Paradoksalnie, to przymusowe wolniejsze życie mimo wszystko wpływa korzystnie na wiele osób. Słyszałam od wielu koleżanek, rodziny, ale czytałam też u blogerek, że w końcu mają czas, żeby zrobić coś dla siebie. Niby wiemy, że self-care jest bardzo ważny, ale gdy pada pytanie Co ostatnio zrobiłaś dla siebie? (kliknij w link, kryje się pod nim fajny tekst), okazuje się, że jednak stawiamy siebie na ostatnim miejscu. A teraz wreszcie jest czas na realizację pomysłów, przeczytanie książki i wiele, wiele innych zajęć, na które dawniej brakowało czasu lub chęci. Niespodziewanie wszyscy dostaliśmy sygnał ostrzegawczy, że jutra może nie być, a odkładanie wszystkiego na później nie ma sensu.

Kiedyś, gdy byłam nastolatką, wydawało mi się, że szczęście to luksusowe podróże, wielki dom lub mieszkanie z tarasem i świetna kariera. Przeglądałam Twój Styl wyobrażając sobie, jak może wyglądać moje idealne życie stworzone na wzór tego wykreowanego przez redakcję wspomnianego legendarnego miesięcznika. Nadal lubię czasami przeczytać publikowane w nim artykuły, jednak nie chłonę tak jak dawniej wizji spełnionej i atrakcyjnej kobiety kreowanej przez redaktorów.

Oprzytomniałam. Prawdziwy luksus to coś zupełnie innego niż ubrania od projektantów i dwustumetrowy dom, którego mieszkańcy spędzają czas razem jedynie podczas obiadu. Szczęście to nie tylko możliwość podróżowania. To te chwile, kiedy pieczesz z dziećmi chlebek bananowy. Gdy razem siadacie na balkonie i zjadacie margharitę i leżycie we czwórkę w łóżku w środku tygodnia do godziny dziesiątej (mimo pracy zdalnej). Te ostatnie tygodnie to dla mnie kolejna lekcja pokory i nauka celebrowania życia. Wydawało mi się, że do tej pory wychodzi mi to naprawdę nieźle, ale przymusowe zamknięcie w domu uświadomiło mi, że mam w tej kwestii jeszcze trochę do przepracowania.